Mannenemancipatie

'versierexpert' Julien Blanc

Ik heb na alle discussies over het omstreden fragment uit Baudets boek het interview bij DWDD met Baudet over Julien Blanc maar eens teruggekeken, omdat daarin aanwijzingen te zien zouden zijn dat Baudet écht zo over vrouwen denkt. Ja, hij houdt er inderdaad een eigen, en zwaar achterhaalde, kijk op vrouwen op na.

Al sinds het einde van de negentiende eeuw ligt de klassieke mannelijkheid onder vuur. De industrialisatie had een enorme impact op de maatschappij: door het ontstaan van lichtere arbeid waarbij je meer je hersens dan je spieren kon gebruiken werd het voor vrouwen ook mogelijk om te werken, een eigen inkomen te verdienen en een zelfstandig leven op te bouwen, weg van de klassieke huisvrouwrol. Dat betekende ook dat de afhankelijkheid van een man een keuze werd en geen vanzelfsprekendheid meer was. Gevolg: de mannen voelden zich ontmand. Nu, in 2017, zou je denken dat de kaarten wel geschud zijn, de nieuwe verhoudingen zijn meer dan een eeuw bevochten en bestreden - maar nee: nog steeds zijn er mannen die moeite hebben met het accepteren van die nieuwe verhouding die allang niet nieuw meer is.

Ik ben ervan overtuigd dat je je niet in je ‘zijn’ bedreigd hoeft te voelen door een andere soort - of dat nou een ander ras of ander geslacht is - als je zelf weet dat je OK bent, tevreden bent met wie je bent. Mensen kunnen je alleen maar raken bij je zwakke plekken. Die gedachte heb ik bij uitspraken als ‘onze cultuur wordt bedreigd’: als we zelf achter onze cultuur staan en ‘m uitdragen omdat we weten dat ie OK is, kan ie andere invloeden best hebben zonder om te vallen. Alleen als er dingen zijn die in basis al niet lekker zaten, of onderling nog niet voldoende waren beslecht gaat het wringen. Datzelfde geldt voor mannen die zich in hun ‘mannelijkheid’ bedreigd voelen: als je jezelf oppompt met onechte overtuigingen (alles wat je kunt bedenken bij ‘een echte man’ zijn), denkt dat je moet voldoen aan allerlei verwachtingen, jezelf voortdurend met anderen meet is het makkelijk dat lek te prikken.

Dat het programma van Julien Blanc zo succesvol is betekent niet automatisch dat hij gelijk heeft, maar dat er veel jongens en mannen zijn die zich onzeker voelen en dus heel bevattelijk zijn. Het programma van Blanc draagt alleen maar bij aan het oppompen van onechte overtuigingen, bijvoorbeeld omdat hij mannen wijsmaakt dat respect hebben voor vrouwen, ze zien als gelijkwaardig, aangeleerd gedrag is. Buiten dat dat impliceert dat mannen niet in staat zijn zich te ontwikkelen staat hij de emancipatie van mannen in de weg. Als hij mannen écht wil helpen leert hij ze om hun zelfbeeld niet meer rechtstreeks te verbinden aan het succes bij ‘de vrouwtjes’. Dan helpt hij ze met zich los te maken van de klassieke en achterhaalde typeringen die opgaan voor een ‘echte man’, maar een intrinsiek zelfvertrouwen als mens te ontwikkelen, weten wie je bent en wat je wil in het leven, goed in je vel te zitten los van externe bevestiging. Dát is wat je als mens aantrekkelijk maakt. Dat vrouwen willen dat een man de leiding neemt is een hardnekkig misverstand: vrouwen willen een man met zelfvertrouwen. Dat is heel wat anders.

Er werd door de drie aanwezige mannen (Van Nieuwkerk, Baudet en Wesselink) over het versieren van vrouwen gepraat en over wat vrouwen nou eigenlijk willen, maar de enige die in het interview nauwelijks aan het woord kwam was Geraldine Kemper. Als ze al probeerde er iets tussen te krijgen werd ze voortdurend onderbroken. Mannen, als jullie echt willen weten wat vrouwen leuk vinden, begin dan eens met het ze zelf te vragen en naar het antwoord te luisteren in plaats van het onderling te bediscussiëren. Hou op met ons te zien als vreemde wezens die ofwel bewonderd, ofwel veroverd moeten worden, maar als gewone mensen die vaak net zo onzeker zijn als jij, mensen waar je een gesprek mee kunt voeren, je kwetsbaar bij kunt opstellen en zelfs vrienden mee kunt zijn. We’re not the enemy.